De "Permanente Internationale Commissie voor de beproeving van handvuurwapens" is voortgekomen uit een internationale overeenkomst die op 15 juli 1914 in Brussel, onderleiding van de Luikse proefbank, werd gesloten tussen België, Duistland, Frankrijk en Italië, ontstond in het internationale recht het verdrag tot instelling van de overheidsbeproevingen van vuurwapens.

In het verdrag werden alle beschrijvingen gegeven en vastgelegd inzake proefbanktekens, werkwijze, meetmethoden, drukwaarden, munitiecontrole, soorten van beproeving van vuurwapens en de aanduiding/beschrijving van patronen en kalibers. Deze beschrijvingen zijn opgenomen in de nationale wetgeving. Hierdoor erkennen landen die aangesloten zijn bij het C.I.P. elkaars manier van keuren.

Oude proefbankstempels hebben hun geldigheid behouden voor wat betreft de soort van beproeving die ze weergeven.

In de wapenwetgevingen van deze landen staat dan ook vermeld dat de wapens, welke zich in deze landen bevinden, het keurmerk van een erkende proefbank moeten dragen.

Bijvoorbeeld België:

Het komt regelmatig voor dat wapenbezitters een oud Amerikaans wapen (bv. uit WOII) aantreffen zonder proefbankstempel. De eigenaar krijgt dan een maand de tijd om zijn wapen te laten beproeven bij de Proefbank te Luik en het attest van keuring aan de wapendiensten van de Politie dienen te tonen. Doet hij dat niet dan wordt het wapen in beslag genomen en vernietigd.

De C.I.P. landen zijn:

België, Chili, Duitsland, Finland, Frankrijk, Hongarije, Italië, Oostenrijk, Rusland, Slowakije, Spanje, Tsjechiëen Groot-Brittannië. Joegoslavië is ook lid geweest van het C.I.P. maar sinds het uiteen vallen van het land is het geen lid meer.

Bron: Inspecteur van Polite afd. wapendienst België.